معنی دولت سرا در فرهنگ فارسی عمید

سرای دولت، بارگاه، قصر، کاخ سلطنتی

معنی دولت سرا در لغت نامه دهخدا

دولت سرای. خانه سعادت و دولت. سرای دولت. تعبیری ادب و احترام آمیز از کاخ شاهان. کوشک و بارگاه. (ناظم الاطباء). کاخ. قصر:، خاصه در دولت سرایی کاندر او مدحت سرا، تنگ سیم آید و زو بیرون شود با تنگ سیم.، سوزنی.، بیا ساقی آن آب حیوان گوار، به دولت سرای سکندر سپار.، نظامی.، دورم به صورت از در دولت سرای تو، لیکن به جان و دل ز مقیمان حضرتم.، حافظ.،، دولت منزل. دولت خانه. در زبان ادب، تعبیری احترام آمیز از خانه کسی، دولت سراکجاست ؟ (یادداشت مؤلف)

معنی دولت سرا در فرهنگ واژه مترادف متضاد

خانه، دولت منزل، منزل، صرح، قصر، کاخ، متضاد: کوخ، کلبه

معنی دولت سرا - جستجوی لغت در جدول جو

دولت سرا

فرهنگ فارسی عمید

دولت سرا

لغت نامه دهخدا

دولت سرا

فرهنگ واژه مترادف متضاد

دولت یار

بختیار، نیک بخت، توانگر

فرهنگ فارسی عمید

خلوت سرا

خلوت خانه، خانۀ خالی از اغیار که بیگانه در آن نباشد، در تصوف محل رازونیاز سالک

فرهنگ فارسی عمید

دوگل سرا

(دُ گُ سَ)

دهی است از دهستان اوشیان بخش رودسر شهرستان لاهیجان با 130 تن سکنه. آب آن از چشمۀ شیخ زاهد محله. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

دولت گیا

(دَ / دُو لَ)

گیاه دولت. (شرفنامۀ منیری). گیاهی که به زعم قدما اگر کسی آن را به دست بیاورد به دولت و ثروت و خوشبختی رسد. (از شعوری ج 1 ورق 406) :
چون در ریاض خدمت تو نزهتی کنم
اول قدم ز راه به دولت گیا رسم.
سپاهانی (از شرفنامه)

لغت نامه دهخدا

دولت گرای

(شَ کَ / شَکْ کَ کَ)

دولت گرا. مشتاق قدرت و سلطنت و حکمرانی. (ناظم الاطباء). که به دولت گرایش دارد. دولت خواه. دولت پرست. که به حکومت وسلطنت وابستگی و گرایش دارد. (از یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دولت گرای

(دَ لَ گِ)

دولت گرای خان اول، ششمین خان از خانان قریم (قرم) پسر مبارک گرای سلطان است که به سال 958 ه. ق. از طرف سلطان سلیمان به مقام خانی منصوب شد و 25 سال حکومت کرد و به سال 985 ه. ق. به مرض طاعون درگذشت. وی طبع شعر داشت و به ترکی اشعاری از او باقی است. (از قاموس الاعلام ترکی)

دولت گرای خان اول، ششمین خان از خانان قریم (قرم) پسر مبارک گرای سلطان است که به سال 958 هَ. ق. از طرف سلطان سلیمان به مقام خانی منصوب شد و 25 سال حکومت کرد و به سال 985 هَ. ق. به مرض طاعون درگذشت. وی طبع شعر داشت و به ترکی اشعاری از او باقی است. (از قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

دولت خدا

(دَ / دُو لَ خُ)

صاحب نعمت و سعادت. (یادداشت مؤلف). دولتمند و توانگر. (ناظم الاطباء). صاحب دولت. (از انجمن آرا) (آنندراج). خداوند دولت. (شرفنامۀ منیری) ، کسی که بخشش و فیض او عام باشد. (ناظم الاطباء) (برهان)

لغت نامه دهخدا

طوله سرا

(لَ کَ)

دهی از دهستان دابو از بخش مرکزی شهرستان آمل در 21 هزارگزی شمال خاوری آمل. دشت و معتدل و مرطوب و مالاریائی با 65 تن سکنه. آب آن از رود خانه هراز. محصول آنجا برنج و صیفی. شغل اهالی زراعت. راه آن مالرو است. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

دوزخ سرا

(زَ سَ)

خانه ای چون دوزخ. سرایی چون جهنم از حیث معذب بودن شخص در آن. جای سخت پرعذاب:
در خون نشسته ام که چرا خوش نشسته اند
این خواندگان خلد به دوزخ سرای ری.
خاقانی.
چونکه ماهان چنان بهشتی یافت
دل ز دوزخ سرای دوشین تافت.
نظامی

لغت نامه دهخدا